دل که شد خرسند چیز دیگری ست
چهره با لبخند چیز دیگری ست

تا که کام عشق را شیرین کنی
بوسه ای چون قند چیز دیگری ست

من اسیر تیغ ابرویم ولی
آنچه دل را کَند چیز دیگری ست

حرف بسیار است اما موی دوست
موقع سوگند چیز دیگری ست

نخل، تنها هم ثمر دارد ولی
میوه ی پیوند چیز دیگری ست

نیست فرقی بین فرزندان ولی
اولین فرزند چیز دیگری ست

اولین دلبند ارباب آمده
علت لبخند ارباب آمده

رود نه از راه دریا آمده
آسمان نه عرش اعلا آمده

من نوشتم ماه امشب سر زده
تو بگو خورشید فردا آمده

طاق کسری بر خودش لرزید و گفت
باز پیغمبر به دنیا آمده

«چون که صد آمد نود هم پیش ماست»
پس بگو امشب مسیحا آمده

خواب او را هم نمی بیند کسی
بسکه او مانند رؤیا آمده

آی مجنون کوری چشم حسود
کف بزن فرزند لیلا آمده

حُسن دلخواه بنی هاشم رسید
دومین ماه بنی هاشم رسید

آن که از نامش دوا برداشته
نسخه ی خود را به جا برداشته

من یقین دارم که خاک کربلا
از مزار او شفا برداشته

نه فقط حُسنش حجاز و کوفه را
سرزمین شام را برداشته

تیر مژگانش خطا هرگز نکرد
چون کمانش را خدا برداشته
 
در رگ او خون مولا می دود
از عموی خود وفا برداشته

کمتر از یک لشکر آید در مصاف
دشمن او را هوا برداشته

در دل لشکر زده در کربلا
کوفه را بانگ عزا برداشته

ای علمدارِ علمدار حسین
نیست مدح تو بجز کار حسین

بی تو هر قدّیس شیطان می شود
با تو نصرانی مسلمان می شود

روز محشر با پیمبر برنخیز
بِینتان جبریل حیران می شود

معتقد هستم که با چشم تو هم
عالم ایجاد سلمان می شود

گوشه چشمت نه لبی هم تر کنی
هر ستون انگور باران می شود

میوه ی عمر پدر آهسته تر
دارد اربابم هراسان می شود

گفت در پشت سرت بابای تو
ای به قربان قد و بالای تو

محسن عرب خالقی